Natuurgebied Leudal

Het natuurgebied omvat zo’n 900 ha, waarvan een groot deel (500 ha) als reservaat beheerd wordt door Staatsbosbeheer. Midden in het gebied ligt de Sint Ursulamolen of Leumolen uit 1773 (vernoemd naar Sint Ursula). Het is een watermolen, gebruikt voor graan en olie.

Het Leudal is een zeer populair wandelgebied en wordt onder andere aangedaan door het Peellandpad, maar er zijn ook veel kortere wandelroutes te vinden, waarvan een aantal gemarkeerd is met gekleurde paaltjes. Deze beginnen vlakbij het Leudalmuseum, gevestigd in het bezoekerscentrum Leudal. Het museum geeft informatie over de flora en fauna, de archeologie, heemkunde en wat geschiedenis (met name de Tweede Wereldoorlog) van het gebied. Verder lopen er ruiterpaden door het gebied en fietspaden als onderdeel van het fietsroutenetwerk.

De beekdalen in het Leudal zijn van een schilderachtige schoonheid. Ze zijn begroeid met grotendeels natuurlijk bos waarin ook de hazelaar, berk en wilg voorkomen. Tussen de bomen slingeren de Zelsterbeek en de Leubeek. Het water heeft de beekdalen in eeuwen tijd zo diep uitgesleten, dat ze soms op ravijnen lijken. In het voorjaar bloeit op de oevers een tapijt van bosanemonen, dalkruid en lelietjes-van-dalen. Vanuit de Maas trekken vissen stroomopwaarts de beken in, op zoek naar ondiepe wateren om te paaien. Om ze voorbij de molens te voeren, zijn vispassages aangelegd.Op de overgang van hogere naar lagere gronden heeft afstromend regenwater holle wegen uitgesleten.